Een Modern Leven gids naar Gen Z Seoul
Death by reservation
Over twee weken ga ik naar Tokyo en de afgelopen dagen hebben hoofdzakelijk in het teken gestaan van maniakaal verzamelen van restauranttips en volhardende pogingen die online te reserveren.
Grootste obsessie is Kaseiki restaurant Yakumo Saryo waar ik ook na drie pogingen nog niet heb mogen reserveren - zonder uitleg waarom. Het proces gaat steeds zo dat ik een hele lijst aan voorwaarden goedkeur (je mag geen foto’s maken, je moet ouder zijn dan vijftien, je mag geen geuren dragen, geen korte mouwen, geen korte broek) en daarna moet aangeven of er sprake is van allergie. Die is er: ik ben allergisch voor schelpdieren. Vervolgens krijg ik een lijst te zien met een stuk of twintig ingrediënten en de vraag of ik kan aangeven wat ik allemaal wel en niet eet (van kreeft tot zeekomkommer).
Daarna hoor ik een paar dagen niks. Dan komt het bericht dat ik niet welkom ben. Er staat niet bij waarom niet. Gewoon: nee.
Dit proces heeft zich al voor drie verschillende dagen en tijdssloten herhaald. Daarna heb ik ook geprobeerd te reserveren voor een theeceremonie (weer: nee). Mijn laatste poging: dezelfde kaiseiki opnieuw reserveren maar nu met het aangevinkte vakje dat iedereen alles eet.
Dat lukte. Na het vooruitbetalen van het menu googelde ik ‘kan je doodgaan aan een schelpdierallergie’.
Toen Naomi van Gen Z and the City me vertelde dat ze met haar zus naar Seoul ging, vroeg ik haar meteen een verslag te schrijven voor Modern Leven. Ik hou van haar onderkoelde stukken over jong zijn in de stad, en was heel benieuwd wat ze zou vinden van een omgeving die ik zelf alleen ken van eindeloos veel YouTube video’s. Haar observaties over de Zuid-Koreaanse traditionele normen en waarden in een nieuwe, minimalistisch-hippe jas vind ik fascinerend. Daarnaast heeft ze een perfecte lijst superhippe restaurant- en cafétips voor iedereen die binnenkort van plan is naar Seoul te gaan.
We deelden een portie pistache shaved-ice in een café met chromen barkrukken, naast ons zat een groep studenten te schetsen, op de achtergrond draaide een poppy disco-playlist. Al met al het Seoul zoals je het kent van TikTok - een gestileerde, hippe, rustige wereld vol gestileerde, hippe, rustige mensen. Toen ineens: geschreeuw door een megafoon. Demonstranten met “Make Korea Great Again”-petjes liepen door de straat. “Stop the Steal” riepen ze. De meesten zagen er ouder uit - zeker een jaar of zestig. Uitgesproken pro-Trump en pro-Amerika.
De jongeren die mijn zus en ik tijdens ons verblijf in Seoul spraken, herkenden zich totaal niet in het conservatieve gedachtegoed van hun oudere stadgenoten die op dat moment veel demonstreerden. Terwijl de straat zich vulde met boze zestigplussers, was de pop-up van GABI die ik samen met mijn zus runde vooral een samenkomst van brave, ingetogen heteroseksuele stelletjes met brave, modieuze honden. De klandizie bestond uit shoppende influencers met echtgenoten die hun winkelervaring gehoorzaam vastlegden. Hier en daar pasten de mannen zelf ook een sjaaltje - ze toonden daadwerkelijk interesse in de producten, heel anders dan de gemiddelde heteroseksuele dude die in Nederland even met z’n vriendin gaat winkelen (“ik wacht wel even buiten schat”).
Deze jonge heteroseksuele stelletjes met hun minimalistische The Row outfits verklaarden de conservatieve demonstranten voor gek. Ondertussen waren toch ook bij dit modern ogende publiek veel traditionele waarden merkbaar aanwezig. Na de pop-up zagen we hun gecureerde dag op Instagram: slideshows vol esthetisch perfecte flat whites, papieren bloemen in minimalistische vaasjes, en tussen de unconventionally stylish mommies and daddies een genderneutraal geklede baby. Deze stelletjes pasten precies bij het moderne Koreaanse ideaal van het flawless heterokoppel, zoals dat ook alsmaar wordt gepromoot in het straatbeeld. Langs de straten reclamebanners voor huwelijkstherapie (met statistieken ter ondersteuning), in meterostations zie je posters over hypotheekleningen voor starters. Een zichtbare poging van verschillende instanties om de maatschappelijke normen rondom huwelijk en gezin in stand te houden.
In 2019 had Zuid-Korea het laagste geboortecijfer in de wereld. Een aantal jaar geleden werd nog gesproken over de Sampo-generatie in Zuid-Korea - een culturele ontwikkeling die voortkomt uit vrouwen die daten niet als prioriteit beschouwen, omdat ze zich liever richten op hun professionele carrière. Het woord ‘sampo’ betekent het opgeven van drie dingen: relaties, huwelijk en kinderen. Daarnaast heb je uiteraard de 4B Movement, die vooral een radicale tegenreactie biedt op de patriarchale structuren in de Koreaanse samenleving. Zo is de gender pay gap in Zuid-Korea een van de grootste van de Westerse landen, en heerst er veel misogynie-gedreven geweld.
Bij de hippe stelletjes op de pop-up zag ik een traditionele continuïteit, maar dan in een esthetisch vernieuwd jasje. Binnen het vertrouwde kader van een monogaam en opvallend burgerlijk gezinsleven geven zij via consumptiecultuur een hippere vorm aan hun conservatieve waarden. Exclusieve geurkaarsen, handgemaakte keramieken servetringen, preppy meets indie-sleazy curated vintage en andere kwaliteitsproducten met vooral een mooi verhaal eromheen fungeren als meer dan alleen dat. Het is een manier om traditionele keuzes opnieuw aantrekkelijk en ‘van nu’ te maken, zonder dat die keuzes expliciet worden bevraagd.
Die ogenschijnlijke acceptatie of zelfs herwaardering van traditionele gezinswaarden, die constant benadrukte, hypergestileerde ‘harmonie’ tussen man en vrouw: het verbaasde me. Ik dacht vooraf in Seoul meer te zullen merken van de reële, groeiende kloof tussen de seksen in Zuid-Korea, inclusief het verzet tegen die traditionele normen. Op Incheon Airport, onderweg terug naar Amsterdam, paste ik een Rihanna- of Kendrick Lamar-achtige zonnebril in de Gentle Monster-winkel, naast een gigantisch robotisch gezicht. Ik concludeerde het volgende: hoe modern en futuristisch je omgeving ook aanvoelt, sociale structuren veranderen traag — en nooit vanzelf. Ook in Seoul.
Gen Z and the City’s Seoul tips
Usual. Koffiezaken in Seoul zijn van een compleet ander niveau. De stad barst van de stijlvolle koffiezaken waar álles—maar dan ook echt álles—aesthetically pleasing is: van unieke koffielepeltjes tot de zorgvuldig uitgestalde nichemagazines, en van de plaatsing het roestvrijstalen theepotje naast het oranjebloesemijs tot de matcha latte die exact in lijn staat met de chocoladetaart op het dienblad. En anders dan sommige cafés in Amsterdam, waar de focus soms meer op de inrichting dan op de koffie ligt, is hier de smaak minstens zo indrukwekkend als de uitstraling. Normaal houd ik het bij zwarte koffie, maar bij Usual verkopen ze apple cinnamon cappuccino’s en die zijn echt to die for.
Nut Island koffie bij Atelier Kreta (minder dan vijf minuten lopen vanaf Usual). Een bodem van romige, mixed nut butter, een laag sweet cream en daarbovenop een shot van de finest espresso. Zelfs de meest nuchtere zwarte koffiedrinkers zouden hiervan onder de indruk raken en iets minder snel de spot drijven met het idee van een barista academy.
Osulloc, een bekende theewinkel met een café erboven (op meerdere locaties in de stad), heeft een indrukwekkende selectie theeën en matcha-based drankjes. Als je je thee warm wil, moet je dat er overigens expliciet bijzeggen. Mensen zijn hier geobsedeerd met ijskoude drankjes. Het maakt niet uit hoe fris het is—tijdens ons verblijf sneeuwde het zelfs twee dagen—maar toch liepen mensen overal rond met iced americano’s en cold brews. We bestelden de baked-leaf tea—een smaak die doet denken aan hojicha, maar dan smokier en met een licht graanachtige ondertoon—en een honing-perenthee. Beide waren absurd lekker.
Hier nog mijn resterende favoriete koffie- en ontbijt/brunch spots (bijna allemaal in dezelfde wijk, maar don’t be fooled. De afstanden zijn echt groot)
Gyosi coffee (Hapjeong, Mapo-gu)
Sita coffee roasters (Hapjeong, Mapo-gu)
MAA cafe (Hapjeong, Mapo-gu)
Mk2 (in Jongno-gu)
Pastel coffee works (in Hapjeong)
Wat in Seoul heel leuk is: koffiezaken blijven tot laat open. Je wordt dus niet gedwongen om ‘s avonds in een bar te zitten. Een verademing voor de grannies en non-drinkers onder ons.
Ga zeker ook een dag naar Gwangjang Market, een food market in Jongno-gu.
Probeer tijdens het eten een keer Makgeolli, een Koreaanse rijstwijn die een beetje melkerig en zoetig smaakt. Ze drinken het uit een gouden bakje.
Als je even zin hebt in iets anders dan Koreaans, of een plek zoekt met meer vegetarische opties (ze eten best wel veel vlees), zijn er genoeg hippe, fusion restaurants waar je terecht kunt:
Tac (een heel lekker Taco restaurant in de buurt Hannam-dong, die zich bevindt in Yongson-gu, een district ten zuiden van het centrum van Seoul)
BVV vivant (een bistro en wijnbar in de buurt Itaewon, die grenst aan Hannam-dong. De cuisine is Europees geïnspireerd, hearty en een beetje farmy)
Komfy bar (Een ontzettend leuke—ja ja—listening bar. Gelegen in de wijk Hapjeong, district Mapo-gu. Geniet van een sfeervolle candlelit dinner, met goede platen playing in the background. Ga niet voor de pizza, die was wat underwhelming, maar de voorgerechten en de pasta’s zijn super goed!)
Wild Duck (een cozy natural wine bar en restaurant gelegen in Yongsan-gu, neighbourhood Haebangchon)
In Jongno-gu heb je super veel leuke winkels. Van coole kledingwinkels, tot home decoration, accessory stores en schattige boekenwinkels. Hier wat tips binnen deze wijk:
Baserange (een heel mooi minimalistisch Frans-Deens kledingmerk)
Comptoir de mirabelle (een hele schattige winkel met kleding, accessoires, boeken, schrijfwaren en woondecoratie)
Ofr (deze boekenwinkel zit ook in Parijs en verkoopt vooral allerlei niche magazines, mooie fotografieboeken en een kleine collectie tweedehands literatuur)
Olive Young is dé drogisterij in Seoul. Alle K-girls halen hier hun skincareproducten.
 | A guest post by
|