Waarom iedereen dezelfde 'exclusieve' kleren koopt
Met z'n allen in de rij voor een extreem niche merk
Ik dronk afgelopen weekend koffie met een vriendin bij Yusu toen de Kassl sample sale plaatsvond in het pand ernaast. Een uur voor de deuren open zouden gaan, werden we op het terras al omringd door opvallend veel jonge vrouwen in Levi’s 501’s, Floreflore tops en grote witte overhemden. Op een gegeven moment, een half uur voor openingstijd, ging één van deze vrouwen voor de nog dichte deur van de sale staan. Vervolgens stond de rest binnen een minuut achter haar in een rij. Ik weet niet hoe van die corporate persoonlijkheidstesten werken maar die eerste persoon voor de deur lijkt me een goede leidinggevende.
Toen ik een paar maanden geleden gevraagd werd op de foto te gaan voor Kassl, was ik enerzijds gevleid maar eerlijk gezegd vooral verrast. A. omdat ik mezelf allerminst zie als mode-influencer en b. omdat ik het merk nog niet kende. Ik vroeg me af of het wel bij mij paste. Kijkend naar deze wachtende vrouwen twijfelde ik daar geen moment meer aan. De hele rij was gekleed in kledingstukken die ik ofwel al bezit ofwel graag zou bezitten - ik zat middenin een soort persoonlijk mode moodboard. Ik maakte mental notes van bepaalde broeken en schoenen om me daarna te realiseren dat ik die broeken en schoenen al heb. Ik zag zeker vijf mensen met de zonnebril die ik een maand geleden kocht na een half jaar online research. Elke Floreflore-top die ik bezit kwam voorbij.
Ik zag kortom mensen die ogenschijnlijk net zo bezig waren met het vinden van specifieke, gevoelsmatig exclusieve mode-items. Om er vervolgens allemaal min of meer hetzelfde bij te lopen.
Of zoals mijn vriendin het treffender verwoordde: ‘Jij realiseert je weer even hoe niet-uniek je bent.’