Seks is overal, maar niemand heeft het

Sex-wellness is booming, niemand is geil

Was iemand eigenlijk echt geschokt/getriggerd/geobsedeerd door de aaahhh-gurk die Easy Toys en Kesbeke eind vorige maand aankondigden?

Toen ik de posters afgelopen week in de stad zag hangen, dacht ik eerst dat het om een 1 april grap ging. Toen ik erachter kwam dat Easy Toys daadwerkelijk een vibrator ontwikkelt in de vorm en kleur van een augurk, reageerde ik zoals ik momenteel reageer op de zoveelste update van mijn vriend over Ajax. Zo van: oh, nou, wat super zeg, jeetje, geweldig, echt waar, wauw.

Online leken de reacties even lauw: op Instagram heeft de foto van een willekeurige carnavalskar in de vorm van een Kesbekepot meer likes dan de aahh-gurk-aankondiging. De promotievideo blijft steken op 4000 views. Vermoedelijk hadden ze bij Kesbeke en Easytoys op iets meer reuring gehoopt.

Dat die reuring uitblijft, ligt niet per se aan de vibrator zelf - die is ordinair genoeg om viraal te gaan. Eerder ligt het aan een allround ervaren fatigue rondom dit soort hypergestileerde oversekste content die tegelijk niets met seks te maken heeft.

Dit artikel beschrijft hoe populaire Gen Z-artiesten als Sabrina Carpenter en Olivia Rodrigo momenteel uitgroeien tot boegbeelden van deze oversekste/seksloze cultuur. In hun nummers, optredens en allround imago maken ze aan de lopende band seksuele toespelingen, tegelijk hebben ze het nooit daadwerkelijk over seks. Carpenter maakt in een babydoll knipogend pijpgebaren voor een publiek bestaand uit overwegend 12-jarigen die vermoedelijk geen idee hebben wat ze aan het doen is; Rodrigo fetisjeert haar eigen ‘barely legal’ imago door het consequent dragen van school girl-uniforms. In de wereld van Carpenter en Rodrigo verwordt seks tot een Instagramfähig softporn-ideaal. Tot twee barbiepoppen die tegen elkaar aanwrijven tot ze simultaan klaarkomen. Tot de probleemloze, stilistisch uitgebeelde standjes zoals Carpenter steevast uitbeeldt in de live performance van haar hit Juno (refererend aan de ongewenst zwangere hoofdpersoon in de film uit 2007).

Tot op handen en knieën in een glitterpak over je schouder kijken en zeggen: have you ever tried it this way?

Met dit soort seksuele iconen is het misschien niet verwonderlijk dat jongeren steeds later aan seks beginnen. Als seks wordt gepresenteerd als ideaalplaatje, wordt het idee het daadwerkelijk te doen alsmaar intimiderender. Opvallend is dat de markt voor seksuele producten - van Goop-glijmiddel tot vagina-balsem tot vajacials (ja, dus: vagina-facials) - momenteel enorm groeit, maar mensen ondertussen steeds minder seks hebben. Sex-wellness is booming, niemand is geil.

Eigenlijk wordt de huidige seksuele cultuur uitstekend samengevat door Roxy Dekkers hit ‘Satisfyer’. In werkelijk elke zin zit een seks-referentie, toch gaat het op geen enkele manier echt over seks.

Bron: YouTube

In een interview met Vox opperde gender-onderzoeker Alice Evans recent dat het geboortecijfer wereldwijd daalt omdat mensen dankzij een overload aan digitaal entertainment minder relaties aangaan. Waarom zou je proberen in het echte leven iemand te ontmoeten, als je thuis in de vorm van Bridgerton de ultieme romance kan meemaken én in de vorm van Pornhub de geilste seks kan hebben? OnlyFans vormt binnen deze arena uiteraard de next big thing als het gaat om het digitaal vervangen van intimiteit. Dit artikel laat zien hoe mannen momenteel - vaak zonder medeweten van hun vriendin - op dit platform exorbitante bedragen uitgeven aan online ‘vriendinnen’. Sekstherapeuten hebben het al over Only Fans-verslaving.

Exemplarisch voor de huidige seksueel geörienteerde en tegelijk seksloze cultuur is ook het interview met drie throuples dat afgelopen weekend in het Parool stond. Nergens in het uitgebreide stuk gaat het over hoe deze trio’s hun seksleven concreet inrichten. Terwijl alleen al het logistieke aspect uitermate boeiend is. Immers: hoe werkt zo iets? Wie doet het met wie? Maak je daar afspraken over? Mag het alleen met z’n drieën? Ook één op één? Of ga je dan vreemd tegenover de derde?

Niets daarover. Meest sexy element uit het artikel: het extra brede bed van het throuple uit IJburg.

Geschikt tegengif tegen deze Pinterestisering van seks zijn overigens de seksdagboeken die New York Magazine elke week publiceert: anonieme en daardoor extreem realistische verslagen van mensen die soms heel veel, soms heel weinig, soms heel goede maar vaak ook tamelijk teleurstellende seks hebben. En dat datingapps en moderne relatievormen niet het einde hoeven te betekenen van imperfecte, wilde seksuele ervaringen, bewijst de meest recente aflevering, geschreven door een single advocaat.