Geweldig geschreven en zo herkenbaar allemaal 🙌🏻 zet me aan het denken. Bij deze een woordenwaterval:
Het herlezen van boeken door heel je leven heen is iets dat in de filosofie wordt gezien als een uitstekende manier om te ontdekken hoe je bent ontwikkeld sinds de laatste keer dat je het boek las. Natuurlijk zit er een aantrekkelijke hoeveelheid nostalgie aan verbonden, maar ik vind het oprecht interessant om op te merken hoe anders ik naar bepaalde plotpunten en karakters kijk in mijn favoriete boek (Jane Austen’s Sense & Sensibility) nu ik halverwege de 30 ben vs de 20, en in mijn tienerjaren.
Hetzelfde geldt (voor mij) ook voor het herkijken van bepaalde films en series. Gilmore Girls, bijvoorbeeld, die jij ook noemt. Ik was even oud als het dochter karakter toen ik het voor het eerst keek, nu ben ik ouder dan de moeder. Op een dag tik ik de leeftijd van de oma aan en zal ik de serie misschien wel voor de 8e keer opnieuw bingen. Zo blijft de serie interessant om te herkijken, steeds met een andere blik. Neemt niet weg dat ik de revival van Gilmore Girls enorme drek vond. De cash grab die grote productiemaatschappijen en zenders en etc hier aan hebben gehangen is bedroevend. Ik ken genoeg mensen die dat soort vervolgen “hate-watchen” of niet als “canon” beschouwen. Of het inderdaad gewoon kijken omdat het zo weinig inspanning vergt. Mijn schoonzus heeft een jong zoontje en een enorm hectische baan - op de bank kruipen met een glas wijn en dat nieuwe seizoen Gooische Vrouwen brengt haar echt tot rust.
Net als met zoveel in het leven is een goede balans belangrijk. Ik herlees mijn favoriete boek bijna ieder jaar, maar daarnaast lees ik graag nieuwe werken. Ik herkijk Gilmore Girls met vlagen, maar ontdek ook graag nieuwe series (favoriet du moment: Hacks en Somebody Somewhere). A Good Year, een niemendalletje dat weinig bekendheid viert, is mijn ultieme comfortfilm, maar mijn lievelingsfilm van dit jaar was een Georgische productie die ik toevallig in het lokale filmhuis zag omdat ik me verveelde.
Die Gooische Vrouwen tiktoks zijn wel hilarisch, zeg. Toch leuk om te zien hoe een jongere generatie iets “ouds” omarmt. Zouden mijn ouders zich ook zo hebben gevoeld toen ik in groep 6 een spreekbeurt over ABBA gaf omdat ik de recent uitgebrachte ABBA Gold CD thuis grijs had gedraaid?
Geweldig geschreven en zo herkenbaar allemaal 🙌🏻 zet me aan het denken. Bij deze een woordenwaterval:
Het herlezen van boeken door heel je leven heen is iets dat in de filosofie wordt gezien als een uitstekende manier om te ontdekken hoe je bent ontwikkeld sinds de laatste keer dat je het boek las. Natuurlijk zit er een aantrekkelijke hoeveelheid nostalgie aan verbonden, maar ik vind het oprecht interessant om op te merken hoe anders ik naar bepaalde plotpunten en karakters kijk in mijn favoriete boek (Jane Austen’s Sense & Sensibility) nu ik halverwege de 30 ben vs de 20, en in mijn tienerjaren.
Hetzelfde geldt (voor mij) ook voor het herkijken van bepaalde films en series. Gilmore Girls, bijvoorbeeld, die jij ook noemt. Ik was even oud als het dochter karakter toen ik het voor het eerst keek, nu ben ik ouder dan de moeder. Op een dag tik ik de leeftijd van de oma aan en zal ik de serie misschien wel voor de 8e keer opnieuw bingen. Zo blijft de serie interessant om te herkijken, steeds met een andere blik. Neemt niet weg dat ik de revival van Gilmore Girls enorme drek vond. De cash grab die grote productiemaatschappijen en zenders en etc hier aan hebben gehangen is bedroevend. Ik ken genoeg mensen die dat soort vervolgen “hate-watchen” of niet als “canon” beschouwen. Of het inderdaad gewoon kijken omdat het zo weinig inspanning vergt. Mijn schoonzus heeft een jong zoontje en een enorm hectische baan - op de bank kruipen met een glas wijn en dat nieuwe seizoen Gooische Vrouwen brengt haar echt tot rust.
Net als met zoveel in het leven is een goede balans belangrijk. Ik herlees mijn favoriete boek bijna ieder jaar, maar daarnaast lees ik graag nieuwe werken. Ik herkijk Gilmore Girls met vlagen, maar ontdek ook graag nieuwe series (favoriet du moment: Hacks en Somebody Somewhere). A Good Year, een niemendalletje dat weinig bekendheid viert, is mijn ultieme comfortfilm, maar mijn lievelingsfilm van dit jaar was een Georgische productie die ik toevallig in het lokale filmhuis zag omdat ik me verveelde.
Die Gooische Vrouwen tiktoks zijn wel hilarisch, zeg. Toch leuk om te zien hoe een jongere generatie iets “ouds” omarmt. Zouden mijn ouders zich ook zo hebben gevoeld toen ik in groep 6 een spreekbeurt over ABBA gaf omdat ik de recent uitgebrachte ABBA Gold CD thuis grijs had gedraaid?